bugun sigaraya elveda demenin derdindeyim. bu zamlardan dolayi degil cunku zaten paketini 30 liradan aldigim bir memlekette yasamaktayim. sadece sigarayi neden ictigimi anladim. bunu bu kadar gec farketmek beni uzdu. kendimi guya akilli bir insan olarak gorurdum, ama demek ki bazi insanlar yanlisi yasamadan dogruyu bulamiyor. o sigarayi ve sonrasinda gelen sigaralari cigerime cekerken meger ben de sizdenim, ben de sizin arkadasiniz olabilirim mesajini vermeye calismisim. zavalli merlin. kendine guveni kalmamis, kendini unutmus hatta kaybetmis kucuk cocuk. sanmisim ki sigara icip bir basamak inince durdugum yerden, o insanlar beni kabul edecek. ben onlara yaklasinca onlar da bana yaklasacak. oyle olmuyormus degil mi? basitligi meger kimse sevmiyormus.
birazdan son sigarami icecegim. icerken hicbir sey dusunmeyecegim, tadini alamayacagim. hatirladigim tek sey onunla butunlestirdigim anilarim olacak. bundan sonra sigarayi elime aldigimda kendime bunlari hatirlatamayacagim. gercek anilar yaratmak zorunda olacagim. hayatimdan bir referans daha kayacak ve be kaziga bagladigim ani balonlarim da goge yukselip kaybolacak. ben de, bir kez daha derimi degistirip kendimi donusturecegim. derimle birlikte gidenleri bana cok sonralari karsilastigim bir arkadasim hatirlatir belki de.
her yere yanimda goturdum, kendimi goturmedigim yerlerde bile yanimdaydi. bir sigara ya da cakmak isteyerek arkadaslik kurmaya calismak ne kadar bos bir caba imis. paylasacak seyim bu kadar mi kalmamisti. muhtemelen her gun portishead t-shirt u giysem daha cok insanla tanisir, daha cok sey paylasirdim. ortak paydayi yakalamanin en bayagi yolunu sectigim icin kendimden tiksiniyorum. insallah bu da buyumenin bir parcasidir. elimde tek kalan dayanak bu.
hersey bitip de umudum kalmayan ana kadar...
