Gene sonbahar geliyor.
Her sonbahar gelisinde icimde bir huzursuzluk basliyor. Insanlarin hala iklimlerden kopamamis olmasi, evrimsel olarak vucudun "e artik kis da kapida, gene ac kaliyoruz" demesi, beni de - farkinda bile olsam - siddetli bir sekilde etkiliyor. Her sonbahar melankolinin dibine vurur ve hayatim. Universitedeyken eylul basinda yazin devam etmesinin etkisi ile olur olmadik bir bir cok ders alir, sonra da girdigim ruh halinden dolayi donemi tamamlayamazdim. ilk dort sene boyunca her guz donemi felaketle sonuclandi.
Sonbahar gelince ben asik olmuyorum, ben olan asklarimi hatirliyorum. ben insanlarla tanisamiyorum, olan arkadaslarimla problem yasiyorum. Isin en kotusu ise sonbahar gelince yalniz bile kalamiyorum. Bundan dolayi hayatimdaki en buyuk bitisler hep sonbahara rastladi benim hayatimda. Sevdigim sporu birakmam, hayallerimden vazgecmem, isimden ayrilmam, sevdigim kizlarla ayrilmam. Bunu farkinda oldugum icin bu sonbaharda ne kadar az sey yaparsam o kadar kendime az zarar verirmisim gibi geliyor.
Yasamda hep inisler ve cikislar var ve ben bu inisleri ve cikislari cevremdeki insanlardan biraz daha yuksek siddette yasiyorum. Istemedigim bir sey gerceklestiginde hemen sizlanma, cok kucuk bir basari elde ettigimde ise dunyalar benim olmus gibi hissediyorum. Beklenmedik olaylar karsisinda aniden kan basimcim artiyor ve ani kararlar verebiliyorum. Bu araba ile duz bir yolda ilerlerken arabanin onune bir tas ciktigi anda verilen tepki gibi. Benim gibiler bir anda sert bir sekilde saga kirarken direksiyonu, bazi insanlar direksiyonu kontrollu bir sekilde saga dogru hafifce oynatip sonra da yumusak bir solla seritlerinde devam ediyorlar. ben arabanin direksiyonuna gectigimde ise direksiyonu bir anda saga sonra da ayni sertilkte sola ceviriyorum. Hatta bazen o kadar sert sola ceviriyorum ki tekrardan sag bile yapmak zorunda kalabiliyorum. En kotusu de benimle birlikte yolculuk yapanlar sarsiliyor, mideleri bulaniyor ve yola baska sekilde devam etmek istediklerini soyluyorlar.
simdi gene sonbahar geldi. kendimi ani kararlardan korumak icin senenin basinda yazdigim to do list imi okuyorum. Bir anda umutsuzluga dusup buyuk bir hata daha yapmak istemiyorum.
Her sonbahar gelisinde icimde bir huzursuzluk basliyor. Insanlarin hala iklimlerden kopamamis olmasi, evrimsel olarak vucudun "e artik kis da kapida, gene ac kaliyoruz" demesi, beni de - farkinda bile olsam - siddetli bir sekilde etkiliyor. Her sonbahar melankolinin dibine vurur ve hayatim. Universitedeyken eylul basinda yazin devam etmesinin etkisi ile olur olmadik bir bir cok ders alir, sonra da girdigim ruh halinden dolayi donemi tamamlayamazdim. ilk dort sene boyunca her guz donemi felaketle sonuclandi.
Sonbahar gelince ben asik olmuyorum, ben olan asklarimi hatirliyorum. ben insanlarla tanisamiyorum, olan arkadaslarimla problem yasiyorum. Isin en kotusu ise sonbahar gelince yalniz bile kalamiyorum. Bundan dolayi hayatimdaki en buyuk bitisler hep sonbahara rastladi benim hayatimda. Sevdigim sporu birakmam, hayallerimden vazgecmem, isimden ayrilmam, sevdigim kizlarla ayrilmam. Bunu farkinda oldugum icin bu sonbaharda ne kadar az sey yaparsam o kadar kendime az zarar verirmisim gibi geliyor.
Yasamda hep inisler ve cikislar var ve ben bu inisleri ve cikislari cevremdeki insanlardan biraz daha yuksek siddette yasiyorum. Istemedigim bir sey gerceklestiginde hemen sizlanma, cok kucuk bir basari elde ettigimde ise dunyalar benim olmus gibi hissediyorum. Beklenmedik olaylar karsisinda aniden kan basimcim artiyor ve ani kararlar verebiliyorum. Bu araba ile duz bir yolda ilerlerken arabanin onune bir tas ciktigi anda verilen tepki gibi. Benim gibiler bir anda sert bir sekilde saga kirarken direksiyonu, bazi insanlar direksiyonu kontrollu bir sekilde saga dogru hafifce oynatip sonra da yumusak bir solla seritlerinde devam ediyorlar. ben arabanin direksiyonuna gectigimde ise direksiyonu bir anda saga sonra da ayni sertilkte sola ceviriyorum. Hatta bazen o kadar sert sola ceviriyorum ki tekrardan sag bile yapmak zorunda kalabiliyorum. En kotusu de benimle birlikte yolculuk yapanlar sarsiliyor, mideleri bulaniyor ve yola baska sekilde devam etmek istediklerini soyluyorlar.
simdi gene sonbahar geldi. kendimi ani kararlardan korumak icin senenin basinda yazdigim to do list imi okuyorum. Bir anda umutsuzluga dusup buyuk bir hata daha yapmak istemiyorum.
