dun gece disari ciktik bizim buradaki arkadaslarla. gerci arkadas demeye dilim varmiyor. is arkadasi diyelim, tanidik ile arkadas arasinda. oturduk yemegimizi yiyoruz, ben ickimizi iciyoruz, ben daha fazla iciyorum onlar da bana alkolik diyor, sacma espriler yapiyorlar. en sonunda da ben aciyorum agzimi yumuyorum gozumu. yok efendim siz bana nasil alkolik dersinizden basliyorum, sen kendini ne saniyorsunla bitiriyorum. bu sirada gozlerime hakimiyetimi zaten kaybetmisim, birisi assagi birisi yukari bakiyor, agzimdan salyalar saciliyor, yanimda duran cocuga vuruyorum, bagiriyorum cagiriyorum... birbirimize el kol sakasi yapiyoruz, arada durup bir seyler anlatiyorum, dediklerim o kadar absurt olmali ki karsi taraftan, merlin bu aksam ne kadar felsefik konusuyorsun diyorlar. lokantadan hesabi odeyip ayriliyoruz. buraya kadar geceden sadece kendi konustuklarimi hatirliyorum, demek ki kimseyi dinlememisim, ya da kimseyi konusturmamisim.
sonra da gecenin ikinci kismina geciyoruz. bu biraz daha sonuk, bir de bildik oyku. ilk biralar icilsin, sonra ayrilacak olanlar ayrilsin, sarhoslar geride kalsin, onlar da rezillik yasayip eve donsunler. yanimdaki iki evli elemanin hareketleri bana gore benim sarhoslugumdan da vahimdi. birinin cocugu olacak 2-3 ay sonra, digeri de esinden yarim saat once ayrilip yanimiza gelmis. esi hamile olan ortamdan bir kadin bulmus dansediyor, kur yapiyor. Digeri serseri mayin gibi ortamdaki butun kadinlarin (tabi ki beyaz olmayanlarin) arkasina takilip hepsine el atiyor. en son 3-4 kiza takilmasi sonra da benim israrlarim uzerine cikmamizin ardindan bana kizmalari da daha dusundurucu; bizim bu aksam sevismemizi engelledin.
ertesi gun oldu. simdi ben kendimi dun yasananlardan, dustugum durumdan dolayi daha mutsuz hissediyorum. acaba bu arkadaslar sabahtan beri hic vicdan azabi yasadilar mi? acaba esi yaninda olan sabah kalktiginda esini optu mu? operken ne hissetti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder