Havva Adem'de ne buldu

John Milton in adini ilk defa seytanin avukatinda duymustum. Arkadaslar arasinda kultur sovu yapilan yerlerde de “tabi tabi Kayip Cennet tabi ki de John Milton bilirim.” demeyi ihmal etmemistim. Bir yolculuk oncesi raflari karistirirken aldigim kitabi bugun sonlandirdim. Kitaptan aklimda kalan tek sey de Adem in Havva ya olan aski. Din miti dediler ask romani cikti deyip soylene soylene bir daha karistirdim ve agzi laf yapmayi bilen 18 lik Adem, 16 lik Havva nin askindan baska birsey bulamadim. Sonra bir kendime baktim bir Adem e baktim. Adem in Havva yi ilk gordugunde Tanri nin huzurunda “bu herseyi degistirdi, duzeltti. Iste benim yarim” diye sevincten haykirmasi bana tanidik geldi de o pis inatciligini kendimde bulamadim. Yasak meyveyi Havva yedikten sonra “Seni lanetli bir dusman kandirdi, ama kim bilmiyorum ve seninle beraber ben de mahvoldum. Hic kuskusuz seninle birlikte ben de olecegim. Sensiz nasil yasarim” deyip olumsuz hayattan ve sonsuz mutluluktan vazgecmesi tanidik geldi de, “Cekil gozumun onunden seni yilan: sana ancak isbirligi yaptigin o yaratigin adi yarasir” demesini hayatimda bir yere oturtamadim. Ben hicbir zaman tam bir Adem olamadim. Havva da olamam. Ben Adem den aglaya aglaya ozur dileyen Havva ile Havva icin olumu secen Adem in hastalikli birlesimini kendime daha yakin buldum. Ne de olsa icimde hem Havva dan hem de Adem den bir parca var.