23 Ağustos, 2010

son havadisler

az gittik uz gittik, dere tepe duz gittik. sonunda bir vadide sikistik kaldik. karsimizda kocaman bir tas, sagimiza donsek duvar, solumuza donsek duvar aksi gibi gerimizde de inmesi zor bir yamac. ne yapacagim simdi.

aslinda durumum tam olarak buydu. ne onumu gorebiliyorum, ne de cevreme bakiyorum, biraz geriye cekilmek icin de cok gec. bu sadece is yasami olarak anlasilmasin, aslinda simdilik hayatimin genel gidisatindan ben bunu anliyorum. karsima da bir berberi cikiyor, diyor ki ya bu deveyi gudersin ya bu diyardan gidersin. ben biraz ters adamimdir. mirin kirin ettim, olmaz incilerim dokulur dedim, ama sonunda deveyi gutmeye karar verdim.

bu deve gelecek mart ta kesilir, ben de ondan sonra bu diyardan giderim. ama icimde bir his bu kadar uzun surmeyecegini soyluyor.

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Hayatta başarılı ve mutlu olabilmek için hergün küçük bir adım at..

merlin dedi ki...

@eksimsi, ben kucuk adim atamiyorum iste, sorun orada. ya kosacagim ya da duracagim.