system lock up

kesin kararimi verdim psikolojik yardim alacagim. daha once bu kadar ciddi dusunmemistim. her zaman icin konusabilecegim, beni anlayan, beni taniyan insanlar var diye dusunuyor ve onlara dertlerimi aciyordum. konusuyorduk uzun uzadiya. ama cok fazla surmuyordu etkisi. surekli ayni hatalari tekrarlarliyor, tekrarliyor ve tekrarliyorum. insan ogrenen hayvan falan degilmis, tarih de tekerrurden ibaretmis.

sikila sikila, utana utana soyluyorum ki ciddi sekilde karsi cinse yaklasma konusunda sikintilarim var. iliskiyi devam ettirme, ya da ilk temasi kurmak degil. yaklasma konusunda. artik sayisini unuttum ama, kac tane iliskiyi bir ust seviyeye yukseltemeden, ilk opucugun ardindan kaybettim. sadece opuyorum, ve ondan sonra iliskinin gidisati tamamen degisiyor. bir gun once sadece coklardan bir tanesi dedigim kisiye ertesi gun asik oluyorum. kafamdan cikmiyor, ariyorum hemen goruselim konusalim istiyorum ve heyecanla ariyorum. cogu zaman ne diyecegimi de bilemiyorum. ne haber, nasilsin, himmm isin mi var. tamam canim gorusuruz. ders mi calisacaksin, annenle alisverise mi cikacaksiniz, yillardir gormedigin babaannene mi gideceksin, tamam canim. evet evet konusuruz sonra, tamam ararsin sen beni. caaat. 1. darbe

ne yapiyor acaba? arayim mi? mesaj mi gondereyim? "sen ne dersin kadim dostum can toparlak". evet evet arayim. mesaj da atsam olur aslinda. goruselim mi? bir seyler yapalim mi? iste tam olarak bu mesajdan sonra acinacak halde oldugumu anliyorum artik. guluyorum kendime bu noktadan sonra. 2. darbe.

zaten 3. darbe de cok gecikmeden geliyor. kizimiz bu isin olmayacagini yeteri kadar mesafe koyduktan sonra ve iletisimi kopardiktan sonra acikliyor. bence arkadas kalalim. tokalasalim hatta tam olsun. ki cidden tokalasiyorum. tam gurursuz bir picim. icimden sadece bugun olmadi ama yarin olacak ondan dolayi arkadas kalmak bence de daha iyi diye geciriyorum.

Artik bu raddeden sonra da bende ipler kopuyor, gitar teline donmus sinirlerim bosaliyor, Bu gereksiz ruh hali genellikle kendi kendime konusma seklinde bas gosteriyor. otobuste dolmusta arabada nerede olursa olsun. kisa kesik bir cumle. hirsla soylenmis. agzimdan cikiyor. cevremdekilerin garip bakislarini karsilamamak icin huysuz huysuz yere bakiyorum. en komigi de bazen otururken birden bakislarim degisiyor. arkadaslarimla televizyon seyrederken, ya da onlar sohbet edip ben dinlerken, birden kaslarim catiliyor, gozlerimin siyahinin buyudugunu hissediyorum. muhtemelen deliye bak diyorlar ama benim aklimdan sadece geciyor. allah rizasi icin bir saniye olsun kafamdan cik da yim, ama olmuyor bir turlu. Illa o sinir krizi yasanacak, o damlalar dokulecek, bagira bagira degil, hickiriklarla titreye titreye aglanacak. bazen banyoda yakalar, bazen salonda, bazen de bir gece arabada. sinir krizinden sonra da 3 ay ile 10 sene arasinda unutularak digerlerinin yaninda yerini alacak.
artik bu donguden sikildim. biktim, her seferinde donup dolasip ayni sohbetleri yapmaktan. alkolle dolu bardagin dibine dalmaktan, karsilasmalarda yasanilan gerginliklerden... mutlu ve huzurlu olmak istiyorum.

derdim birisiyle birlikte olamamak degil, derdim o kisiyi unutamamak. yuruyup gidemiyorum. cevremdekiler de artik dinlemek, ve yara iltihap kapmasin diye daglamak istemiyorlar. benim gercek bir ruh doktoruna gitmem gerek. hickira hickira aglayabilmem, anlatabilmem ve onun bana soylediklerini muhakkak uygulamam gerek.